Haworth diepteonderzoek

Het onderzoek, Case-Control Study of Motorcycle Crashes, vond plaats tussen 1995 tot 1997 in Melbourne en omstreken, Australië.

Het rapport heet voluit:

Haworth N, Smit R, Brumen I, Pronk N: Case-control study of motorcycle crashes, The Federal Office of Road Safety, Canberra, Australia, 1997

Hier kun je het rapport van Haworth inzien en dwonloaden.

Er werden 222 motorongevallen onderzocht waarbij de rijder of passagier naar het ziekenhuis was vervoerd of de dood vond. De controlegroep bestond uit 1195 motorrijders die de plaats van een ongeval passeerden op hetzelfde moment van de dag en dag van de week waarop het ongeval plaatsvond.

Een derde van de ongevallen was eenzijdig. Van de meerzijdige ongevallen was de botspartner vaak een auto.

Het meest voorkomende letsel was breuk van de knie of onderbeen, 28% en gebroken onderarm, 17%. Schaafwonden, huidwonden en kneuzing kwam in 88% van de gevallen voor.
 

Het dragen van motorkleding verminderde de kans op- noch de ernst van extern letsel.

Meer dan 2/3 van de ongevallen gebeurde in een bocht. Ongevallen vonden in 50% van de gevallen plaats op een kruising.

In 2/3 van de gevallen kon het ongeval de motorrijder worden aangerekend, vooral door foutief positie kiezen of niet (voldoende) reageren. In 85% van de gevallen werd geen aanwijzing voor remmen gevonden. In 27% van de ongevallen was sprake van controleverlies bij de uitgevoerde noodmanoeuvre.

Rijders onder 25 hebben een aanmerkelijk hogere kans op een ongeval dan die van 35 en ouder. Hoge snelheden droegen bij aan 25% van de ongevallen bij rijders onder de 25. Bij rijders vanaf 35 is dat 15%.

Haworth vond geen verschil tussen de groep met drie jaar rijervaring of minder en die met meer dan drie jaar rijervaring. Ook vond ze geen onder- of overrepresentatie naar geslacht.

Bij iedere leeftijdsgroep bleek dat degenen die niet getrouwd (geweest) waren en niet hadden samengewoond een hoger ongevalrisico hebben.

Woonwerkverkeer is aanmerkelijk veiliger dan recreatief verkeer.

In 23% van alle ongevallen speelde te hoge snelheid een rol. Bij de eenzijdige ongevallen was dat 35%. Hierbij speelde een foute remmanoeuvre een grote rol. Bij de meervoudige ongevallen speelde te hoge snelheid in 17% een rol. Hierbij droeg in twee derde van de gevallen een fout van de motorrijder bij aan het ontstaan van het ongeval, voornamelijk door verkeerd positie kiezen of niet, te laat, of verkeerd reageren. Bij 25% van de jonge motorrijders (tot 25 jaar) speelde te hoge snelheid bij het ongeval; bij rijders van 35 en ouder was dat 15%.

Haworth zag een verminderd ongevalrisico bij degenen die een voortgezette rijtraining hadden gevolgd. Ervaring met terreinrijden voor het behalen van het motorexamen leidt tot meer ongevallen op de weg. Na het schonen van de getallen voor het alcoholgebruik bleek dat een rijder met 10 jaar ervaring een 25% lagere kans op een ongeval had dan een met één jaar ervaring.

Consumptie van alcohol leidt tot een 500% grotere kans op een ongeval, bij ieder bloedalcoholgehalte groter dan nul. Een bloedalcoholgehalte van 5 promille of meer leidt tot een 40 keer grotere kans op een ongeval. Alcoholconsumptie ging samen met risicofactoren als rijden op een geleende motorfiets, meenemen van een passagier (dat tot een aanmerkelijk grotere kans op een ongeval leidt), drugsgebruik, bovenmatige snelheid en eenzijdige ongevallen.

Rijden met een passagier leidt tot een hoger risico.

Rijden met een onbekende motorfiets (proefrit, geleend, net aangeschaft) leidt tot hoger risico.
 

Een cylinderinhoud van 750 cc en meer leidt tot een hogere ongevalkans.
In 12% van de gevallen speelde een mechanisch defect een rol; denk aan te lage bandspanning en te dunnen remblokken. Haworth vond geen effect van het al of niet voeren van dimlicht.